ค่ำคืนที่วกวนผู้คนที่มากมาย
แสงระยิบกายกระทบผ่านดวงตา
เปิดฟังเสียงเพลงบรรเลงโน๊ตขึ้นมา
จิตใจที่ว่างเปล่าก็ได้หลุดล่องลอยออกไป
ในเมืองที่ส่องแสงปิดดวงดาวไว้
ทำให้ฉันคิดถึงคนห่างไกล
เก็บความขื่นขม กดมันเอาไว้
เฝ้ารอวันที่ฉันได้พบเจอ
ในสักวัน
รอคอยเหมือนคนขี้ขลาด
เก็บรักวันวานย้อนมาให้ทำร้าย
เก็บเรื่องราวมากมาย
ดั่งคล้ายจิตวกวนมืดมนเกินเยียวยา
แต่เธอคนๆ นั้นอยู่ที่แห่งไหน
เฝ้าคร่ำครวญคิดถึงรู้บ้างไหม
ฝากผ่านลมหนาวกับดวงดาวไว้
ที่เลือนรางพรางแสงของใจ
ในเมืองที่รุ่มร้อน โอบกอดตัวเองไว้
หลับตาลงพร้อมใจที่คงยังวุ่นวาย
สุดท้าย มันมีแต่ความเหงา
แต่เธอคนคนนั้นอยู่ที่แห่งไหน
เฝ้าคร่ำครวญคิดถึงรู้บ้างไหม
ฝากผ่านลมหนาวกับดวงดาวไว้
ที่เลือนลางพรางแสงของใจ
ในเมืองที่รุ่มร้อน โอบกอดตัวเองไว้
หลับตาลงพร้อมใจที่คงยังวุ่นวาย
สุดท้าย มันมีแต่ความเหงา